مردم هندوستان که اکثراً پیروان دین هندو هستند گاو را مقدی می دانند. آنها بر این باور هستند که از آنجایی که این حیوان شیر و مواد غذایی تهیه می کند باید به آنها احترام گذاشت. در هندوستان گاوها به صورت آزادانه در شهرها و روستا ها رفت و آمد می کنند و کسی اجازه ی صدمه زدن به آنها را ندارد. اگرچه بخش هایی از هندوستان که پیروان این دین نیستند می توانند در مناطق خاصی از گوشت گاو نیز استفاده کنند.
در ایران همچنین امام زاده ها و ائمه بسیار مقدس هستند و مورد پرستش قرار می گیرند. با وجود اینکه آنها نه پیامبر هستند و نه دین و یا کتاب جدیدی آورده اند باز هم مورد ستایش اکثریت مردم در ایران قرار دارند و روزانه هزاران زائر نه تنها به اماکنی مانند حرم رضا بلکه در خارج از کشور به حرم حسین نیز برای زیارت مراجعه می کنند که حتی معتقد هستند که این امامان خفته در خاک باعث شفای بیماران آنها نیز می شود.
هندوهای تندرو نیز از طرفی با نوشیدن ادرار گاو امیدوار به شفا و درمان بیماری های خود هستند و معتقدند که ستایش خدایان خود را از این طریق به جا می آورند. حال سوال این است که چه تفاوتی بین ایمان به یک انسان مرده و ایمان به یک حیوان مانند گاو وجود دارد که پیروان آنها دست به اعمالی احمقانه مانند این می زنند؟ شاید این سوالی باشد که آنها هیچگاه از خود نپرسیده اند!
