در گذشته در قبایل و فرهنگ های مختلف جهان.با توجه به کمبود غذا و امکانات رفاهی اقدام به لشکر کشی و غارت قبایل و مناطق مختلف میکردند. این خصلت زیاده خواهی بشر نیز پس از بوجود آمدن کشورهای مختلف با کشورگشایی هایی در که در طول تاریخ صورت گرفته ادامه می یابد تا اینکه در عصر جدید کشورگشایی ها نه صرفا برای تامین خوراک و غذا، بلکه به دلایل مختلف سیاسی و قدرت طلبی صورت می پذیرد.اکنون قدرتهای جهان برای اعمال کنترل بیشتر به مناطق مختلف جهان در پی سوء استفاده از هر گونه اهرم فشاری که در دست دارند برای جدایی و تفرقه افکنی بین مردم مناطق مختلف جهان استفاده میکند. یکی از این اهرم ها اختلافات مذهبی است که بین اقوام مختلف یک کشور ممکن است وجود داشته باشد.
به عنوان مثال در کشور هندوستان اقوام و ادیان بسیار مختلفی وجود دارند که هر کدام از آنها دارای آئین و مذاهب مختلفی هستند. یکی از این مذاهب که حدود سیصد سال است به وجود آمده دین سیک های هندوستان است. این مذهب که در مورد پیدایش آن توسط کشور های غربی و به خصوص انگلستان بحث بسیار است، زمینه مناسبی با دین هندو و اسلام ندارد. پیروان این مذهب به صورت کاملاً متحد اما در نقاط مرزی بین کشور های هندوستان و پاکستان وجود دارند.
رهبران این مذهب از ابتدا دین های هندو و اسلام را نفی می کردند و راه درست زندگی کردن برای پیروانشان را آئین سیک قرار دادند. پیروان این مذهب همگی معمولا توربن هایی (عمامه مانند) به سر دارند که آنها را در انظار عمومی متمایز می نماید. اتحاد به دست آمده از دین و نژاد آنها که به پنجابی معروف هستند بسیار قوی و نا گسستنی شده است تا حدی که آنها تمایل دارند از کشور های هند و پاکستان جدا شده و کشور مستقل خود را تشکیل دهند.
این مدل از تفرقه افکنی بین افراد یک جامعه مدلی است که غلب در کشور هایی که تحت سلطه ی انگلستان بوده اند دیده می شود. کشور های غربی با سوء استفاده از سادگی مردمِ این منطقه از هندوستان آنها را با وعده های استقلال مالی و فرهنگی تشویق به خود مختاری و تشکیل کشوری مستقل می کند. در کشور ما ایران نیز به همان گونه شاهد وجود گروه هایی فعال جدایی طلب در منطقه ی کردستان هستیم که با وعده و وعید هایی آنها را به تشکیل حکومتی خود مختار ترغیب می کنند.
کسانی که دارای سواد تاریخی و اقتصادی کاملی هستند به خوبی می دانند که پیشرفت اقتصادی در هر منطقه ای در گرو ارتباط بیشتر به همسایگان و جوامع مختلف است. گرچه تشکیل کشوری مستقل شاید از لحاظ لغوی برای ساکنان هر منطقه ای در نگاه اول جذاب به نظر برسد، اما مناطق کوچک تکه پاره شده دقیقا آرزوی هر قدرت خارجی ایست که برای کنترل مردم آن مناطق تلاش می کند.